We reden laat op de avond terug door het Groningse landschap. Ik zat achterin de auto bij vrienden waar ik ging logeren. De man van mijn vriendin vroeg: wanneer is jouw coachingspraktijk eigenlijk een succes voor jou? Tja, goeie vraag. Ik bedacht al gauw: als ik alles heb gegeven om er een succes van te maken. Als ik heb gedaan wat ik kon, en ik heb ervan geleerd wat er te leren viel. Dan kan ik eigenlijk niet falen. Maar het is natuurlijk wel de bedoeling dat ik mensen help…. Misschien kan mijn praktijk falen, maar ik als persoon niet. Ja, zo voel ik dat.
Het is de maand van de filosofie, met als thema stuntelen, ofwel falen. Wanneer heb je gefaald? Mag je falen van jezelf? En van je omgeving? Hoe laat jij je falen zien? Een thema dat mij boeit!
Burnout is een keuze?
Een paar weken geleden was er een pittige discussie op LinkedIn over de stelling ‘Burnout is een keuze’. Ik moet eerlijk bekennen, ik heb daar ook een ongenuanceerde duit in het zakje gedaan, misschien heb ik daar ook wel gestunteld. De kwestie was: als je in een burnout komt, kies je daar dan voor, kan je het voorkomen door je eigen regie te nemen? Oftewel: als je in een burnout raakt, is dat dan je eigen schuld? In zekere zin ja, je had het toch kunnen voorkomen?
En zo kom je op een ander heikel punt rondom ziekte: de schuld kwestie. Het wonderlijke is, dat als blijkt dat je zelf de sleutel in handen hebt om te herstellen van een ziekte, de conclusie dan vaak ook direct is dat het je eigen schuld is dat je die ziekte hebt. Ik vind het een niet een logisch gevolg van het ander.
Wanner is het jouw schuld?
Want wanneer is het eigenlijk je eigen schuld dat je ziek bent? Als je in een burnout komt door over je eigen grenzen heen te gaan, terwijl je alleen maar je best hebt gedaan om je werk goed te doen? Als je RSI klachten hebt door spanningsklachten, maar je geen idee hebt waarom je zo gespannen bent? Als je maar niet herstelt van je whiplash? Als je overgewicht hebt, ongezond leeft en diabetes type 2 krijgt? Als je veel hebt gerookt in je leven en longkanker krijgt? Of als je altijd gezond hebt geleefd, en toch kanker krijgt? Heeft de een meer schuld dan de ander? En waarom is er bij een meer schaamte dan bij de ander?
Iedereen doet toch gewoon zijn best om een goed leven te hebben? En misschien heeft iedereen (onbewust?) wel een bijdrage geleverd aan zijn eigen ziekte? Ik weet het niet, en jij weet ook niet waarom jij of een ander ziek is. Dus ik draai het om: niemand is ooit schuldig aan zijn eigen ziekte of klachten. Niemand kiest ooit voor ziekte.
Ik kan er niks aan doen
Maar dat betekent niet dat je niks aan je klachten kan doen. Verrassend vaak heb je zelf invloed op het verloop van je klachten. Maar wil je het horen, dat je iets aan je klachten kan doen? Het kan best confronterend zijn om te horen dat je zelf je klachten in stand houdt. Of hoor je liever dat er niks aan te doen is, en je er maar mee moet leren leven?
Bij de laatste review van mijn webpagina, zei mijn man over de ontstress sessie die ik bied: ‘als je het zo schrijft lijkt het alsof het je eigen schuld is dat je gestresst blijft’. Mmm, dat was niet de bedoeling. Toen werd mij duidelijk: je kan ervoor kiezen iets uit te proberen, kiezen iets nieuws te doen om van je klachten af te komen, maar je kan niet kiezen wat het resultaat ervan is. Het enige wat je kan doen is, onderzoeken, proberen, leren.
Maar moet je dan altijd maar kiezen voor onderzoeken, proberen en leren? Ben je wel schuldig aan je eigen ziekte als je misschien wel iets kan doen om van je klachten af te komen, maar je het niet doet? Welnee, iedereen kiest zijn eigen weg.
Jouw weg
“Geef me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen. Geef me de wijsheid om te accepteren wat ik niet kan veranderen. Geef me het inzicht om het verschil tussen beide te zien”, zei Franciscus van Assisi.
Wat ik nu zie: er is niet één inzicht over wat je kan veranderen. Iedereen heeft zijn eigen wijsheid. Iedereen kiest zelf wat hij of zij accepteert of wat hij of zij wil veranderen. De een probeert jarenlang dingen te veranderen die uiteindelijk niet te veranderen zijn, ook al ziet iedereen dat op een kilometer afstand, de ander heeft vrede met zijn situatie, terwijl zijn vrienden misschien aan het sjorren zijn met ‘ja, maar, als je dit of dat nou probeert…’. Ik gun iedereen zijn eigen wijsheid. Kijk naar je naaste, en vraag wat hij of zij nodig heeft. Alleen als je je slachtoffer voelt van een situatie, zeg ik: gun jezelf een keuze, kies je voor acceptatie, of kies je voor verandering?
En nu dan?
En wat nou als je iets wil veranderen in je gezondheid maar je weet niet hoe je dat moet aanpakken? Dat is soms een behoorlijk zoekproces, vaak is het geen gespreid bed. Jij bent zelf verantwoordelijk voor het zoeken van de juiste zorgaanbieder. Jij moet iemand zoeken waarvan jij denkt: ja, die gaat mij verder helpen. Wat ik je gun: Maak fouten! Want dat is soms de enige manier om iets nieuws te leren. Maak fouten en leef!
Mag jij van jezelf fouten maken? Faal jij als jij het niet meer volhoudt om alle ballen in de lucht te houden? Leuk als je een bericht achterlaat!
Ik werk met mensen die klaar zijn met ploeteren. Voel jij dat je richting een burnout strompelt? Ben je er klaar voor om iets aan de situatie veranderen? Meld je dan nu aan voor een gratis sessie waarin ik jou help te onderzoeken wat jou volgende stap is.
Volgende keer vertel ik meer over wat een integraal leefstijl- en vitaliteitscoach je daarin kan bieden. Wil je er geen een missen, schrijf je dan nu hier in voor de nieuwsbrief.
